Ο Καθρέφτης, γράφει η Χρυσούλα Παπαβασιλείου

Και ξαφνικά της ήρθαν δάκρυα στα μάτια, τι
νοστάλγησε;

Νοστάλγησε εκείνα τ’ απομεσήμερα του
φθινοπώρου, κίτρινα φύλλα σμιλευμένα
σε ξύλο και το άρωμα από τις στάλες της
βροχής…

Κάποιες αχνές αχτίδες φωτός φάνηκαν
δειλά στη γυαλάδα του καθρέφτη και μια
πνοή ανέμου που επέμενε να χορεύει με το
κορδελάκι στα μαλλιά της…

Δεν ήθελε τίποτα περισσότερο, γαλήνεψε,
ησύχασε…

Χρυσούλα Παπαβασιλείου