Πάντα θα υπάρχουν εκείνοι, γράφει ο Φίλιππος Γαλιάσος
Επιτέλους! Τώρα το κατάλαβα. Όλα αυτά τα φώτα στους δρόμους, στα σπίτια και στις πλατείες που φέγγουν τα βράδια δεν είναι τίποτε άλλο παρά παραπλάνηση. Ο Θεός δε θέλει να κοιτάμε τον ουρανό Του, ζηλεύει μόλις βλέπει να χαζεύουμε τα λικνιστά, θεσπέσια πεφταστέρια ή τις λάγνες καμπύλες του φεγγαριού.

Μας έριξε στον πλανήτη τους εφευρέτες για να γίνει ο ηλεκτρισμός πράξη, έχοντας ως απώτερο σκοπό να απολαμβάνει μόνος του τα φεγγοβολητά της νύχτας και εμείς να αρκούμαστε στα φωτάκια που τρεμοπαίζουν στην πόλη από την κορυφή ενός βουνού ή τα νέον φώτα των καταστημάτων όταν βολτάρουμε εδώ και κει στις νύχτες μας.

Ευτυχώς για μας και δυστυχώς για Κείνον, ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που λοξοκοιτάζουν προς τα πάνω κάνοντας μια ευχή μέσα στη σκοτεινιά. Πάντα θα υπάρχουν εκείνοι που καίγονται βλέποντας το φεγγάρι να μεγαλώνει και να μικραίνει νύχτα τη νύχτα. Πάντα θα υπάρχουν εκείνοι που κάνουν τα ταξίδια τους δίχως κανείς να έχει εκδώσει τα εισιτήρια τους. Πάντα θα υπάρχουν εκείνοι που προσπαθούν να κάνουν ομορφότερες τις ημέρες μας και αυτοί που προσπαθούν να χορέψουν ένα χορό μέσα στη πιο σκιερή νύχτα.

Φίλιππος Γαλιάσος